Selected performance stills:
WHEN THE MOON WAXED RED - Experiments with truth and reconciliation 2003-2004 The art project “When The Moon Waxed Red - experiments with truth and reconciliation No.2” at FEDASIL Kapellen refugee center, the festival ‘GROSSO MODO’ in FEDASIL Kapellen refugee center, the opening of KANart TEXTEPO at Kaaitheater in Brussels, Oude Politiebureau in Kapellen and FEDASIL refugee centers in Belgium 2003 © Shanglie Zhou Concept: “When The Moon Waxed Red - Experiments with truth and reconciliation” is an art project by artists working together with single under-aged asylum-seekers through FEDASIL refugee centers in Belgium. It is an experiment with the truth, justice and reconciliation in the current global situation. Performance: When the moon waxed red - Experiments with truth and reconciliation no.2 Act 1: A world at play Scene 1: Nowhere to run Scene 2: Walking through the clouds and crossing the fire Scene 3: Moving shadows Scene 4: Stations of crossing Act 2: Dislocated and lost Scene 1: All rain was dust Scene 2: Global suicide-how many babies are loaded? Scene 3: Children who cannot cry Scene 4: The blanket of experience Scene 5: Walking on the wounds Scene 6: Dancing with the missing Act 3: Distance runners – outsiders are inside Scene 1: Are we connected and being together? Scene 2: Cloud on cloud Scene 3: The shadow of fears Scene 4: The sun is theirs and the river of no return Scene 5: She counts all her children as a shield against the pain Scene 6: The ethical cement of collective life Scene 7: The concept of re-silence Act 4: Wind talkers Scene 1: What can be asked Scene 2: Humanism after the death of man Scene 3: Bath public Scene 4: Humiliated multitude Scene 5: Between remembering and forgetting Scene 6: Between the truth and reconciliation Act 5: Crystal hopes Scene 1: The birth of new in the darkness Scene 2: I am a child again Scene 3: Innate Scene 4: The forces of life Scene 5: A zone of differentiation Scene 6: A polished universal dream Co-operations: Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap 'FEDASIL Klein Kasteeltje’ refugee center ‘FEDASIL kapellen’ refugee center ‘FEDASIL Broechem’ refugee center Kaai theater Idé De Coker Document Facilities Intersticker Foto Grobet Project assistant: Eddy Gabriel (B) Director of FEDASIL Kapellen refugee center: Joan Ramaeckers (B) Collaborator at FEDASIL Kapellen refugee center: Rudi de Bleser (B) Coach of AMAS team at FEDASIL Kapellen; Steven Smits (B) Technician of theatre at FEDASIL Kapellen: Michel Huybrechts (B) Collaborator at Universal Embassy: Tristan Wibault (B) Collaborator at FEDASIL Broechem: Fons Brepoels (B) Collaborator at FEDASIL Klein Kasteeltje: Fabienne Bourgonjon (B) Collaborator at FEDASIL Klein Kasteeltje: Franck Timbal (B) Music composer of the video: Eddy Gabriel (B) Filming and video eiditing: Shanglie Zhou (B) Concept of the performance: Shanglie Zhou (B) Performers from FEDASIL: Roger Te-eh (Cameroon) Bilor Barry (Liberia) Boubacar Diallo (Guineé) Irene Rafi Minassey Lawson (Togo) Nasir Ahmadi (Afghanistan) Therna Condé (Guineé) Alexandra Mulumba Bitota (Congo) Fatou Soumahoro (Côte d’Ivoire) Khazem Shakuri (Iran) Raphiou Balde (Guineé) Sekander Abdurahman (Afghanistan) Nazir Ahmad (Afghanistan) Stage lights: Eddy Gabriel (B) Stage technician: Michel Huybrechts (B) Stage sound: Michel Huybrecht (B) Stage setting: Shanglie Zhou (B) Eddy Gabriel (B) Stage photographer: Jiang Jia Sheng (CH) Stage filming: Shanglie Zhou (B) Jo De Visch (B) Thomas Thys (B) Performers’ costume: Patries Wichers (NL) Shanglie Zhou (B) Poster & folder & DVD cover designer: Eddy Gabriel (B) Rehearsal assistants: Steven Smits (B) Eddy Gabriel (B) Michel Huybrecht (B) Jiang Jia Sheng (CH) Rehearsals’ filming: Shanglie Zhou (B) Poster distribution: Eddy Gabriel (B) Shanglie Zhou (B) Thanks to: The minister of culture of the Flemish Community, FEDASIL, Rudi De Bleser, Steven Smits, Michel Huybrechts, Eddy Gabriel, Tristan Wibault, Alexandra Dementieva, Fons Brepoels, Fabienne Bourgonjon, Franck Timbal, Patries Wichers, Jiang Jia Sheng, Thomas Thys, Jo De Visch, Foto Grobet, Idé, De Coker Document Facilities, Intersticker, Vidi-Square, Portus Broechem, Universal Embassy, FEDASIL Kapellen, FEDASIL Klein Kasteeltje, Kaaitheater... Press TONEEL UIT ALLE WINDSTREKEN Chinees-Belgische Shanglie Zhou zet kinderen uit asielcentrum op het podium. KAPELLEN - In het opvangcentrum voor asielzoekers in Kapellen verblijven momenteel 54 kinderen zonder familie of kennissen. De Chinees-Belgische kunstenares Shanglie Zhou bombardeerde twaalf onder hen tot acteurs in the voorstelling When the moon waxed red. Het resultaat is op zondag 21 december twee keer te zien in het vluchtelingencentrum. “Iedereen zou moeten weten wat vluchtelingen doormaken”, verklaart Shanglie haar beweegredenen. In het opgeknapte zaaltje waar de jonge acteurs repeteren, heerst een uitgelaten sfeer. Dat heeft niet zozeer te maken met het goede verloop van de repetitie, maar wel met het feit dat er frietjes met stoofvlees op het menu staan. Roger (17) uit Kameroen, Irene uit Togo en Fatou (15) uit Ivoorkust willen als nieuwbakken acteurs wel een interviewtje toestaan. Alledrie hebben ze hun thiusland verlaten om oorlog of armoede te ontvluchten. “Mijn familie was te arm. Dus moest ik als jonge tiener op straat overleven”, zegt Roger, zes maanden in Kapellen en hard oefenend aan zijn Nederlands. “Het leven daar is hard. Ik ben zeer blij dat ik naar België ben kunnen komen.” Ook Irene uit Togo is gevlucht voor de oorlog. Ze maakt een makke indruk, maar haar ogen schieten vuur als ze haar ultieme wens onder woorden brengt. “Ik wil dat er een eind komt aan de slavernij van meisjes”, zegt ze. Hetzelfde trieste verhaal hoor je bij Fatou. “Ik wil een gewoon leven. Het maakt me niet uit waar ik dat leven kan leiden.” Een jaar is de Chinees-Belgische kunstenares Shanglie Zhou met When the moon waxed red (‘Toen de maan rood kleurde’,red.) bezig geweest. “Het gaat mij niet om de individuele verhalen van de jongeren die op het podium staan”, vertelt ze. “Het gaat over wat het is om vluchteling te zijn. Hoe voelt het om nergens thuis te zijn, om de ellende proberen te vergeten en er tegelijkertijd constant aan herinnerd te worden?” “Een van de Afghaanse jongens die meedoen in het stuk vertelde me dat hij sinds twaalfde gedwongen werd om met de Taliban mee te doen. Onlangs had hij voor de eerste keer geen nachtmerrie meer. Als ik dat hoor, ben ik blij. Dat betekent dat het wel degelijk mogelijk is om dingen te vergeten. Dan is het ook mogelijk dat mensen vergeven. En vergeten en vergeven is het opzet van dit hele project.” De voorstellingen zelf bestaan uit vijf bedrijven. In het laatste bedrijf vertellen de jongeren wat hun wensen zijn. “Als zij de vredeswens uitspreken, dan weet je weer wat vrede echt is. Ik ben erg blij met de interesse voor deze voorstelling. Het zou fantastisch zijn als we de opnames die we van de repetities gemaakt hebben, zouden kunnen uitzenden. Want iedereen zou moeten weten wat vluchtelingen doormaken.”
|